Na antenie TVP2 możemy oglądać program, który cieszy się dużą popularnością, a jest nim „Wideoteka dorosłego człowieka”. Każdy kolejny odcinek rozpoczyna się francuskojęzyczną piosenką do musicalu Romeo i Julia, której tytuł w polskim tłumaczeniu brzmi „Królowie świata”.
Jej tekst jest następujący:
Królowie świata żyją na szczycie
Mają najpiękniejszy widok lecz jest jeden problem
Nie wiedzą zupełnie co myśli się o nich na dole
Nie wiedzą, że tutaj my jesteśmy królami
Królowie Świata robią co chcą
Mimo że maja świat dookoła to są samotni
W swoich zamkach na górze, nudzą się
Podczas gdy na dole tańczymy całą noc
Królowie świata boją się wszystkiego
Gdyż nie potrafią odróżnić psów od wilków
Robią pułapki w które kiedyś sami wpadną
Chronią się przed wszystkimi, nawet przed miłością
Królowie świata walczą ze sobą
Bo jest miejsce ale nie ma dla dwóch
A my na dole ich wojny nie mamy zamiaru toczyć
Nawet nie wiemy po co to wszystko
To są gry królów
Pytamy dzisiaj o te gry królów tego świata. Pytamy o zabawy z aborcją, eutanazją, aferami, konfliktami. Zastanawiamy się, czy aby na pewno w sejmowym fotelu siedzi kobieta. Oglądamy niepodległościową walkę polsko-polską na ulicach stolicy. Wahamy się jak mocno nacisnąć pistolet na stacji benzynowej i dziwi nas w końcu to, że nie mamy prawa narzekać, bo głupio krytykować demokratyczny wybór większości. Pocieszamy się jednak faktem, że każdy ziemski król i pamięć o nim szybko przemija i optymistycznie sięgając do historii świata stwierdzamy, że pamięć zniknęła nawet po najdłużej panującym na ziemi, bo 94 lata, królem starożytnego Egiptu – Pepinem II.
Jest jednak jeden Król nieśmiertelny, Pan życia i śmierci, stwórca i sędzia wszechświata. Król, którego królestwo nie jest z tego świata. Który do Piłata, jednego z „królów ziemskich” powiedział: Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi byliby się, abym nie został wydany Żydom. Chwilę później wyrzekł słowa: Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. Jezus Chrystus – Pan nieba i ziemi, Król Wszechświata. To właśnie On jest przykładem do budowania za ziemi królestwa sprawiedliwości i pokoju, miłości i prawdy.
Życie codzienne zaklasyfikowało nas do królestwa ziemskiego. Uczestniczymy w jego życiu czy tego chcemy czy nie. Czy nam się podobają królowie tego świata, czy nie. Całe nasze życie zmierza jednak do osiągnięcia Królestwa Niebieskiego – Królestwa Wiecznej Szczęśliwości, do wejścia pod panowanie Chrystusa. Słyszeliśmy w dzisiejszej ewangelii: Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!
Naszym zadaniem jest więc budowanie Królestwa Bożego już tu na ziemi przez dążenie ku świętości życia. Zadanie, które będzie nagrodzone oglądaniem Boga „twarzą w twarz”. Wiemy przecież, że to w jaki sposób realizujemy zadania postawione nam przez naszego Króla, tak też będziemy sprawiedliwie osądzeni. W pierwszym czytaniu niedzielnym słyszymy: Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec. Oto Ja osądzę poszczególne owce, barany i kozły. Gdyby Twój Król – Jezus, chciał Cię dzisiaj osądzić, to jesteś pewny, pewna swojego zbawienia? Nie boisz się tego sądu? Czy sprowadzasz Królestwo Boże na ziemię, czy zabawiasz z „królami tego świata?”. W dzisiejszym psalmie śpiewamy: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego, nie brak mi niczego! Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych; i zamieszkam w domu Pana po najdłuższe czasy. Niech więc tak będzie. Niech Pan będzie Królem twojego serca i sumienia.
Tylko królestwo Chrystusa jest prawdziwe. Tylko królestwo Chrystusa jest wieczne.Tylko królestwo Chrystusa będzie miejscem Twojej prawdziwej szczęśliwości! Wszystkie ziemskie i nietrwałe królestwa dobrze obrazuje kołysanka anonimowego autora:
Był sobie król, był sobie paź i była też królewna.
Żyli wśród róż, nie znali burz, rzecz najzupełniej pewna.
Kochał ją król, kochał ją paź, kochali ją oboje.
I ona też kochała ich, kochali się we troje
Lecz srogi los, okrutna śmierć w udziale im przypadła.
Króla zjadł pies, pazia zjadł kot, królewnę myszka zjadła
Lecz żeby ci nie było żal, dziecino ma kochana.
Z cukru był król, z piernika paź, królewna z marcepana…
Błogosławionej niedzieli !